Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή. Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.

Translate

Το λαούτο ή λαγούτο!!!

 


Η αξία του δημοτικού τραγουδιού και τα συναισθήματα που εδώ και δεκαετίες αφήνει ανεξίτηλα στις καρδιές των ανθρώπων, είναι συνυφασμένα με τα μοναδικά λαϊκά μας μουσικά όργανα. Περίοπτη θέση στα παραδοσιακά αυτά όργανα κατέχει το λαούτο.  Ένα όργανο ξακουστό σε πολλές περιοχές, οι νότες του οποίου έχουν συνοδεύσει χιλιάδες παραδοσιακούς χορούς σε πανηγύρια και όχι μόνο! Λαούτο είναι ένα παραδοσιακό μουσικό όργανο που χρησιμοποιείται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Σε ορισμένα μέρη μάλιστα το λένε  και λαγούτο. Το λαούτο ή λαγούτο, είναι έγχορδο όργανο, που στην ελληνική παραδοσιακή μουσική χρησιμοποιείται κυρίως σαν συνοδεία σε βιολί, λύρα, κλαρίνο, ή άλλα όργανα. Το λαούτο στην πρώτη του μορφή δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα κλαδί λυγισμένο σαν τόξο, πάνω στο οποίο τεντώνονταν πολλές  εντέρινες χορδές. Το χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Άραβες για να συνοδεύουν τα τραγούδια τους, τοποθετώντας μάλιστα συχνά μια νεροκολοκύθα στο κάτω μέρος για αντηχείο… Το λαούτο το φέρνουν πρώτοι στην Ευρώπη οι Μαυριτανοί, κατακτητές της Ισπανίας και οι κάτοικοι αυτής της χώρας ξετρελαίνονται με τον ήχο του. Πολύ περισσότερο, όταν οι Σταυροφόροι του 11ου αιώνα φέρνουν μαζί τους από τους Αγίους Τόπους και το αραβικό λαούτο, με τις τέσσερις χορδές που παίζονταν με φτερό χήνας. Στο χαρακτηριστικό σχήμα αχλαδιού και με το απαραίτητο πενάκι που το συνοδεύει, τα λαούτα κατασκευάζονταν μέχρι και το 19ο αιώνα σε 3 διαφορετικά μεγέθη, με το μεσαίο να είναι το πλέον διαδεδομένο στις μέρες μας, έχοντας συνοδεύσει αμέτρητους παραδοσιακούς χορούς. Ο Bob Marley είχε δηλώσει το 1965 ότι το λαούτο είναι το αγαπημένο του όργανο και του θυμίζει κάτι από Ελλάδα. Μάλιστα, όταν είχε ερωτηθεί τι είναι αυτό που βρίσκει τόσο ξεχωριστό στο λαούτο, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: 

«Ο ήχος του είναι μοναδικός, σε πηγαίνει αλλού, είναι σαν το καλό τσιγάρο»


                  



Δεν υπάρχουν σχόλια: