Η «ΣΒΟΥΡΑ» ήταν το παιχνίδι μιας άλλης εποχής που ξετρέλαινε τα παιδιά, ώρες ολόκληρες μπορούσαν να παίζουν τυλίγοντας το σχοινάκι και τινάζοντας με μαεστρία στο έδαφος την σβούρα τους παρακολουθώντας το μαγευτικό γύρισμα της. Ένα παιχνίδι για 3 – 4 παιδιά, στην αρχή χαράζαμε ένα κύκλο 15 – 20 πόντους και ο κάθε παίχτης έβγαζε από την τσέπη του και τοποθετούσε μέσα στον κύκλο την σβούρα του καμιά φορά και παραπάνω ανάλογα με το στοίχημα και με τους κανόνες του παιχνιδιού.Βασικός κανόνας για να ξεκινήσει το παιχνίδι είναι, οι παίχτες να ρίξουν τις σβούρες τους την ίδια ώρα και όποια βαστήξει περισσότερη ώρα από τις άλλες είναι νικητής και αρχίζει πρώτος το παιχνίδι. Εδώ πρέπει να περιγράψουμε τις σβούρες : Τότε τις κατασκευάζανε από γερά και σκληρά ξύλα, πουρνάρι, ελιά, καρυδιά, δρύϊνες για να αντέχουν στα σκληρά κτυπήματα και την παιδική κακομεταχείρηση. Πολλοί ήσαν οι γονείς και παιδιά με ξυλογλυπτικές ευαισθησίες που από τα χέρια τους βγήκαν έργα τέχνης που μέχρι σήμερα φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού, οικογενειακά κειμήλια. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε αφθονία παιχνιδιών, μια σβούρα όμως στην κωλότσεπη ήταν πολύτιμη. Οι σβούρες μας ήταν υπέροχα όμορφες, λεπτοδουλεμένες και βαμμένες με έντονα χρώματα, το άλικο κόκκινο, το έντονο κίτρινο σε συνδυασμό με το μπλε και το πράσινο, λίγο πάνω από την μέση μέχρι εκεί που είχε μια χαραγμένη αυλακιά. Μέχρι εκεί τυλιγόταν ο σπάγγος για να δώσει την μεγαλύτερη ώθηση περιστροφής στην σβούρα. Το αγαπημένο μας παιχνίδι, στην κάτω άκρη καρφώναμε ένα μισόκαρφο με την μύτη να εξέχει πολύ λίγο. μπορούσε να περιστραφεί είτε τραβώντας το σπάγκο είτε στρίβοντας το κεφάλι της με τα δάκτυλά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου