Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή. Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.

Translate

Μαρμαρίτες των Φώτων

 


Είναι πίτες που φτιάχνονται την ημέρα των Φώτων στο χωριό. Ένα έθιμο που χάνεται στα βάθη των αιώνων αναβιώνει ακόμα στο χωριό μας με ιδιαίτερη επιτυχία, όπως κάθε χρόνο παραμονή των Φώτων. Οι κάτοικοι του χωριού, σχεδόν σε κάθε σπίτι, φτιάχνουν τους «μαρμαρίτες» τους. Πρόκειται για ένα μείγμα από αλεύρι και νερό, το οποίο ψήνεται σε θερμαινόμενο μάρμαρο σε στρογγυλά κομμάτια και σερβίρεται  με μέλι και κανέλα. Είναι μικρές πίτες με διάμετρο περίπου πέντε εκατοστών από ανεβατό ζυμάρι που με το νερό γίνεται πολύ τρυφερό, χυλός, κι έπειτα το ρίχνουν σε πυρακτωμένο μάρμαρο, γι΄ αυτό λέγονται μαρμαρίτες, οπότε ο χυλός αυτός απλώνει κυκλικά και ψήνεται αφήνοντας πολλές τρυπίτσες. Αφού ψηθούν τους ξεκολλούν από το ζεστό μάρμαρο με ένα μαχαιράκι, ή με το ξυστρί και τους απλώνουν πάνω σε πετσέτα ή σεντόνι για να κρυώσουν. Τρώγονται σκέτοι βουτηγμένοι σε σιρόπι από ζάχαρη, μέλι, ή με χτυπημένα αυγά αλλά και με μπουκιές χοιρινό. Τις περασμένες δεκαετίες όταν οι κάτοικοι του χωριού ήταν στην συντριπτική τους πλειονότητα γεωργοί και κτηνοτρόφοι, από το ίδιο μείγμα, την παραμονή των Φώτων, έφτιαχναν επίσης «μαρμαρίτες» σε σχήμα σταυρού τούς οποίους προσέφεραν στα ζώα που είχαν (αγελάδες, αιγοπρόβατα κ.λπ.) για να τους δείξουν την ευγνωμοσύνη τους. Επίσης παλαιότερα υπήρχε το έθιμο οι «μαρμαρίτες» να παρασκευάζονταν στην πλατεία του χωριού,έτσι οι νέες κοπέλες έριχναν πάνω στο θερμαινόμενο μάρμαρο φύλλα ελιάς, τα οποία εφόσον αναποδογύριζαν όταν καίγονταν σήμαινε ότι θα εκπληρώνονταν οι ευχές που έκαναν!!!



 Ευχαριστούμε τον πολιτιστικό σύλλογο Καρδάμαινας "Η ΑΡΓΩ΄' και το "ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΡΔΑΜΑΙΝΑΣ" για το βίντεο

Δεν υπάρχουν σχόλια: