Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή. Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.

Translate

Τα σύκα μεγάλωσαν γενιές και γενιές!!!

 


Τα σύκα πιστεύεται ότι είναι από τα πρώτα τρόφιμα που καλλιεργήθηκαν ποτέ. Απολιθώματα που βρέθηκαν κοντά στην Ιεριχώ της Ιορδανίας, έδειξαν ότι τα σύκα καλλιεργήθηκαν πριν από το σιτάρι, το κριθάρι και τα όσπρια.  Η συκιά είναι το πρώτο δέντρο που αναφέρεται στην Βίβλο, εξ ου και το φύλλο συκής των πρωτοπλάστων. Καλλιεργήθηκαν για πρώτη φορά στην Αίγυπτο από όπου μεταφέρθηκαν στην Κρήτη  και την υπόλοιπη Ελλάδα, γύρω στο 1500 π.Χ. και αποτέλεσαν βασικό τρόφιμο στην παραδοσιακή διατροφή με το πέρασμα των χρόνων. Τα παλιά τα χρόνια, όσοι είχαν πολλές συκιές και έκαναν εμπόριο σύκων, έφτιαχναν στα χωράφια «τσαρδιά», και έμεναν εκεί μέρα νύχτα να φυλάνε τα σύκα, ακόμα και με ντουφέκια! Συλλέγονταν τα σύκα και τα αποξήραναν στον ήλιο ώστε να συντηρηθούν και να έχουν όλο το χειμώνα κουμπάνια. Κάθε συκιά βγάζει άφθονα σύκα τον Αύγουστο, με αποτέλεσμα να μην καταναλώνονται και να σαπίζουν στα δέντρα πάνω.... Από τα παλιά χρόνια, ακόμα και από την αρχαιότητα όμως οι Έλληνες κατανάλωναν τα σύκα όλο τον χρόνο, ειδικά το χειμώνα τα είχαν σαν σημαντική πηγή ενέργειας. Πως;;;

Μα φυσικά διατηρώντας τα ξερά!!!!

Μαζεύαν ώριμα και γερά σύκα τα πλέναν καλά,τα άνοιγαν στην μέση και τα άπλωναν στις ταράτσες των σπιτιών. Μάλιστα μια ιστορία που ακούγεται στο χωριό είναι του Κάτσα Κάτσα. Ο Κάτσας Κάτσας διατηρούσε πολλά χωράφια με σύκα μέσα στο βουνό, όταν λοιπόν τα μετέφεραν στο χωριό και τα άπλωνε στην ταράτσα του σπιτιού του δίπλα στην εκκλησία του χωριού έβαζε κάποια γυναίκα μόλις βράδιαζε να ανεβαίνει στην ταράτσα και να γυρνάει τα σύκα που είχαν ξεραθεί από τον ήλιο ώστε να ξεραθεί και η άλλη πλευρά του την επόμενη ημέρα. Η γυναίκα όμως όπως στεκόταν στα γόνατα με τον χαμηλό φωτισμό της λάμπας που υπήρχε (ήτανε και κουφή) έκανε σκιά απέναντι στην εκκλησία και όλοι τότε πίστευαν ότι εμφανιζόταν η "Παναγία" κάθε βράδυ!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: