Ο χαρακτηριστικός δυνατός ήχος «γκντουπ, γκντουπ, γκντουπ» που κάνουν οι παλιές βάρκες, τα καΐκια, τα τρακτέρ και οι μηχανές ποτίσματος έχει ονοματεπώνυμο και μάλιστα, ελληνικό. Το εργοστάσιο Μαλκότση ήταν μια από τις δυναμικές επιχειρήσεις στην ελληνική βιομηχανία και γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στη μεταπολεμική περίοδο. Παρήγαγε μηχανές «αθάνατες», όπως έλεγαν οι μάστορες σε τέτοιο βαθμό που βγήκε η φήμη ότι ο λόγος της χρεοκοπίας της επιχείρησης ήταν ότι οι μηχανές δεν χάλαγαν ποτέ κι έτσι σταμάτησε να πουλάει. Οι μηχανές Μαλκότση παίρνουν μπροστά ακόμη και σήμερα, αλλά η αιτία της κατάρρευσης φαίνεται πως ήταν διαφορετική και αρκετά πιο περίπλοκη. Η εταιρεία «Τέχνικα Σ. Μαλκότσης Α.Ε. Γενικών και Τεχνικών Επιχειρήσεων», έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, όταν η ελληνική βιομηχανία είχε πάρει μπροστά και ο ανταγωνισμός από το εξωτερικό ήταν σκληρός.... Ιδρυτής της εταιρείας ήταν, μικρασιατικής καταγωγής, Σωκράτης Μαλκότσης. Ο Μαλκότσης αποφοίτησε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1919, ως μηχανολόγος μηχανικός. Η εταιρεία αναπτύχθηκε ραγδαία και το εργοστάσιο άρχισε να παράγει «αθάνατες» μηχανές με έναν χαρακτηριστικό, δυνατό ήχο και τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες σε βάρκες, καΐκια, γεωργικά μηχανήματα αλλά και ως μηχανές ποτίσματος των καλλιεργειών. Γύρω στο 1949, οι εγκαταστάσεις της εταιρείας του Μαλκότση επεκτάθηκαν, χάρη σε χρηματοδότηση από το Σχέδιο Μάρσαλ. Οι πρώτοι πετρελαιοκινητήρες κατασκευάστηκαν τον Αύγουστο του 1949, ήταν τετράχρονοι, δικύλινδροι, αερόψυκτοι, με οριζόντια διάταξη των κυλίνδρων. Το 1951 η βιομηχανία συνεργάστηκε με βρετανικό οίκο και ξεκίνησε την παραγωγή μονοκύλινδρου, κατακόρυφου, υδρόψυκτου πετρελαιοκινητήρα, ισχύος 10-12 ίππων. με κωδικό ΕΜ-1 – Ελσα Μαλκότση, που ήταν το όνομα της κόρης του Σωκράτη Μαλκότση.
Γύρω στο 1950 με 1954 άρχισε η επανάσταση στην Καρδάμαινα με την αγορά της μηχανής χρησιμοποιούμενη στα χωράφια των γεωργών. Σχεδόν για τριάντα χρόνια οι γεωργοί χρησιμοποιούσαν την μαλκότση έως ότου το ηλεκτρικό ρεύμα συνδέθηκε στα περισσότερα αντλιοστάσια - πηγάδια και συνεπώς η μηχανή εγκαταλείφθηκε. Βέβαια ακόμα και σήμερα πρέπει να υπάρχουν μερικές που εργάζονται. Πρέπει να σημειωθεί ότι πριν την χρησιμοποίηση της μηχανής, η πιο διαδεδομένη παραδοσιακή μέθοδος άρδευσης, ήταν αυτή με τ’ αυλάκια, με αυξημένη εφαρμογή κυρίως στα ποτιστικά χωράφια. Η άρδευση αυτή λέγεται πότισμα μ’ ελαφρά κατάκλιση. Σε αυτή την περίπτωση για να πετύχουμε το ανάλογο πότισμα του εδάφους, αφήνουμε το νερό να κυλήσει ανάμεσα στα αυλάκι της εκάστοτε καλλιέργειας.
Αναγνώστης: Τι μου θύμησες !!! η πρώτη μηχανή που επισκεύασα ως εκκολαπτόμενος μηχανικός εξολοκλήρου μόνος μου.Ήταν αυτός ο μονοκύλινδρος, κατακόρυφος, υδρόψυκτος, diesel. Με το τεράστιο βολάν. Έπαιρνε μπροστά με μανιβέλα.Κρατούσες με το ένα χέρι το κλαπέ και με το άλλο γύριζες την μανιβέλα μέχρι να πάρει κάποιες στροφές το βολάν.Άφηνες το κλαπέ, αποκτούσε συμπίεση και άρχιζε να σκάει με εκείνο το χαρακτηριστικό γκντουπ, γκντουπ, γκντουπ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου