Παιχνίδια μιας άλλης εποχής!!!

 Πως έπαιζαν τα παιδιά έξω στις αλάνες σε μια εποχή που η τεχνολογία δεν είχε κάνει την εμφάνισή της. Ένα σημαντικό ποσοστό παιχνιδιών έκαναν θραύση στη δεκαετία του 70 και του ’80 και προγενέστερα.  Πλέον πολλά εξ αυτών μοιάζουν με άγνωστες λέξεις για τη σημερινή γενιά. Από τα χαρακτηριστικά στοιχεία της παλιότερης εποχής ήταν ότι τα πιο αγαπημένα παιχνίδια ήταν αυτά που τα φτιάχνανε μόνα τους τα παιδιά αφού η κατασκευή τους, η συνεχής τροποποίηση και τελειοποίησή τους αποτελούσε από μόνη της το μεγαλύτερο ίσως παιχνίδι. Η έλλειψη παιχνιδιών, ωθούσε τα παιδιά σε ευρηματικές και αυτοσχέδιες λύσεις για την ψυχαγωγία τους, παιχνίδια μιας άλλης εποχής που ξεθώριασαν στο χρόνο και απλά σήμερα είναι μια γλυκιά ανάμνηση. Βέβαια, εάν αναλογιστούμε την μεγάλη χρονολογική διαφορά, η σύγκριση είναι αδύνατη και οι απορίες των παιδιών για αυτά τα παιχνίδια τους δημιουργούν απορίες, χαμόγελα και συμπάθεια. Θα παρουσιάσω σ’ αυτήν την ανάρτηση τέσσερα χαμένα στον χρόνο παιχνίδια που παίζαμε στην Καρδάμαινα.

 

Τιμονιέρα 

Για τους μερακλήδες της εποχής! Φτιαγμένο με καλάμι, τιμόνι με τέλι και διπλό τροχό με άξονα από παλιό παιχνίδι. Πραγματικά όμορφες κατασκευές με τιμόνια σπέσιαλ, μερικοί ταχύτητες στο χέρι, και άλλες ατέλειωτες τροποποιήσεις πριν την βόλτα στο χωριό για να δείξουμε το καινούργιο μοντέλο.

Στεφάνια και ρόδες

Φοβερό παιχνίδι! Φτιαχνόταν από μια στεφάνη ποδηλάτου από την οποία είχαν αφαιρεθεί οι αντένες και από ένα ξύλινο (καλάμι) ή σιδερένιο μπαστούνι . Με το μπαστούνι αυτό και με περισσή τεχνική ο παίχτης μπορούσε να κρατάει τη στεφάνη σε διαρκή κίνηση και σε ισορροπία και να συναγωνίζεται σε ταχύτητα τους άλλους. Όπως καταλαβαίνετε, από τα παλιά ποδήλατα δεν πήγαινε τίποτα χαμένο.

Σφεντόνα

Ξύλινο, με πετσάκια και λάστιχο κλώνο ή σαμπρέλα. Επικίνδυνο και απαγορευμένο παιχνίδι που έφτιαχναν οι μεγαλύτεροι, αφού εύκολα κάποιος μπορούσε να τραυματιστεί πολύ σοβαρά εάν χτυπούσε στο πρόσωπο ή στο κεφάλι με τις πέτρες που εκτοξεύονταν. Το χρησιμοποιούσαν για να κυνηγήσουν σπουργίτια άλλα και για να συναγωνιστούν στην σκοποβολή. 

Μπιζζ!!!...

Μαζεύονται τα παιδιά και αποφασίζουν ποιος θα τα «φυλάει». Αυτός λοιπόν κάθεται σ’ ένα σκαμνί ή στέκει σκυφτός και βάζει το δεξί του χέρι κάτω από την αριστερή του μασχάλη, κρατώντας την παλάμη ανοιχτή προς τα επάνω, ενώ με το αριστερό του χέρι κρατάει κλειστά τα μάτια του.Οι άλλοι παίκτες στέκονται προς τ’ αριστερά του και ένας απ’ αυτούς τον πλησιάζει,  του χτυπάει την ανοιχτή παλάμη (πολλοί δίναμε σφαλιάρα στο σβέρκο) και ύστερα απομακρύνεται μαζί με τους άλλους.  Όλοι χοροπηδούν γύρω του και στρυφογυρίζουν το δάχτυλο τους φωνάζοντας «Μπιζζ!» όπως κάνει η μέλισσα. Αυτός που τα φυλάει πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν τον ανακαλύψει, τότε αυτός παίρνει τη θέση του αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο.