Από το 1910 μέχρι σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες ελληνόπουλα έγιναν πρόσκοποι και μεγαλώνοντας διακρίθηκαν σε όλους τους τομείς της ζωής της ελληνικής κοινωνίας.
Σκοπός της Προσκοπικής Κίνησης είναι να συμβάλλει στην ανάπτυξη των νέων ώστε να αξιοποιήσουν πλήρως τις σωματικές, διανοητικές, κοινωνικές και πνευματικές τους ικανότητες, να παραδώσει δηλαδή στην κοινωνία άξιους, χρήσιμους, ηθικούς και υπεύθυνους πολίτες. Αποστολή του Προσκοπισμού είναι να συνεισφέρει στην εκπαίδευση των νέων, μέσω ενός συστήματος αξιών βασισμένου στην Προσκοπική Υπόσχεση και Νόμο, να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου, όπου οι άνθρωποι ολοκληρώνονται σαν άτομα και διαδραματίζουν έναν εποικοδομητικό ρόλο στην κοινωνία. Θυμάμαι πρέπει να ήτανε γύρω στο 1970 που υπήρχε προσκοπισμός στην Καρδάμαινα και μάλιστα στα κελιά της ενορίας μας. Παιδιά τότε ήμασταν χωρισμένοι όπως άλλωστε και όλοι οι πρόσκοποι σε λυκόπουλα και πρόσκοποι οι οποίοι προσφέραμε τις «υπηρεσίες» μας στην εκκλησία μας, τηρώντας την τάξη και προσφέροντας βοήθεια. Κάναμε παρέλαση και γενικά είχαμε πειθαρχία. Στις μέρες μας, που η λέξη εθελοντής έχει γίνει συνώνυμο της μόδας, αναφέρω ότι οι πρόσκοποι κάνουν πράξη τον εθελοντισμό, πάνω από 100 χρόνια στην Ελλάδα και περισσότερα ανά τον κόσμο. Είναι μία κίνηση νέων που αριθμεί εκατομμύρια μέλη σε όλο τον κόσμο, δεμένα με αξιακούς δεσμούς, υπό το πλαίσιο αρχών, με στόχο στο να δημιουργηθούν πολίτες ενεργοί, δυστυχώς στην Καρδάμαινα έχει σταματήσει ο προσκοπισμός εδώ και αρκετά χρόνια.Η Καρδάμαινα είναι παραθαλάσσιο χωριό στην νήσο Κω νομού Δωδεκανήσου. Απέχει 34 χλμ. απο την πόλη της Κω και 5 χλμ. από το διεθνές αεροδρόμιο "Ιπποκράτης". Μόλις ένα μικρό ψαροχώρι,είναι σήμερα δημοφιλής προορισμός διακοπών.
Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας
δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή.
Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου