Η κοινότητα θεσπίσθηκε ως οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) το 1912 επί Ελευθερίου ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ. Για εξήντα και πλέον χρόνια τα μοναδικά όργανα διαχείρισης των κοινών του χωριού ήταν η Κοινότητα -που στελέχωναν απλοί άνθρωποι του χωριού χωρίς διοικητική πείρα και με ελάχιστες έως καθόλου κρατικές επιχορηγήσεις- η Εκκλησία και το Σχολείο. Αυτό ήταν το παραδοσιακό σχήμα διοίκησης του χωριού με επικεφαλής τον Πρόεδρο, τον Παπά και τον Δάσκαλο. Για τους παραπάνω λόγους δεν έγινε κανένα έργο υποδομής εκείνη την περίοδο, απλά με τον θεσμό της υποχρεωτικής εθελοντικής εργασίας των κατοίκων, συντηρούσαν τους δρόμους, καθάριζαν ρέματα και εκτελούσαν άλλα μικροέργα. Το 1999 τέθηκε σε εφαρμογή το Πρόγραμμα «Ιωάννης Καποδίστριας» (Ν. 2539/97) της κυβέρνησης Κων. Σημίτη, βάσει του οποίου οι περισσότερες κοινότητες καταργήθηκαν δια της αναγκαστικής συνένωσης με γειτονικούς δήμους ή μεταξύ τους, δημιουργώντας νέους δήμους που είθισται να αποκαλούνται «καποδιστριακοί». Οι καταργημένες κοινότητες συνέχισαν κατά κάποιον τρόπο να υφίστανται, αποτελώντας διαμερίσματα των νέων δήμων, όμως πλέον τα συμβούλια τους (Διαμερισματικά Συμβούλια) είχαν μόνο συμβουλευτικό και εισηγητικό χαρακτήρα. Το 2011 τέθηκε σε εφαρμογή η «νέα διοικητική αρχιτεκτονική» της Ελλάδας (Ν.3852/2010 ή Πρόγραμμα Καλλικράτης), η οποία: α) Κατάργησε όλες τις εναπομείνασες κοινότητες, εντάσσοντάς τες υποχρεωτικά σε κάποιον δήμο. β) Καθιέρωσε τον όρο τοπική κοινότητα ως ονομασία για όλα τα πρώην δημοτικά διαμερίσματα των καταργούμενων δήμων (οι οποίοι μετονομάστηκαν σε δημοτικές ενότητες των «καλλικρατικών»).
Η φωτογραφία αναρτήθηκε ως ενθύμιο και δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου