Υπήρχε μια εποχή που το ποδόσφαιρο δεν μεταδιδόταν ζωντανά στην τηλεόραση, δεν υπήρχαν live streaming και εφαρμογές με ειδοποιήσεις για τα γκολ. Οι φίλαθλοι ζούσαν την αγωνία των αγώνων μέσα από τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις, κρατώντας στο χέρι το αγαπημένο τους τρανζιστοράκι. Το ραδιόφωνο ήταν το παράθυρο του φιλάθλου στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Οι σπίθες της φαντασίας άναβαν με την κάθε περιγραφή των εκφωνητών, που με τη γεμάτη πάθος φωνή τους μετέφεραν την ένταση και το ρυθμό του παιχνιδιού. Κάθε φάση, κάθε γκολ, κάθε πανηγυρισμός ή απογοήτευση περνούσε μέσα από τα ερτζιανά, κρατώντας τους ακροατές σε εγρήγορση. Οι Κυριακές είχαν τη δική τους ιεροτελεστία. Στις αυλές, στα καφενεία, στις γειτονιές, ακόμα και στα χωράφια, το τρανζιστοράκι ήταν πάντα εκεί. Η αγωνία κορυφωνόταν, οι παρέες μαζεύονταν γύρω του, και κάθε γκολ γινόταν αφορμή για πανηγυρισμούς ή διαφωνίες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους μεγάλους εκφωνητές του ραδιοφώνου; Τον Βασίλη Γεωργίου, τον Γιάννη Διακογιάννη και άλλους που έβαζαν ψυχή σε κάθε τους μετάδοση; Ήταν εκείνοι που έδιναν χρώμα στο παιχνίδι και έκαναν το ακουστικό ποδόσφαιρο μια μοναδική εμπειρία. Σήμερα, το ποδόσφαιρο είναι παντού. Στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο, στις εφαρμογές των κινητών. Όμως, για όσους έζησαν εκείνα τα χρόνια, το ραδιόφωνο θα είναι πάντα συνδεδεμένο με την αγνή, ανόθευτη χαρά του ποδοσφαίρου. Ήταν μια εποχή που έδινε περισσότερο χώρο στη φαντασία, στη συντροφικότητα και στο συναίσθημα. Το τρανζιστοράκι μπορεί να έσβησε σιγά-σιγά, αλλά οι αναμνήσεις που άφησε θα παραμείνουν ζωντανές για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου