Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή. Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.

Translate

Πως ο τουρισμός ήρθε στο χωριό!!!


 Οι άνθρωποι μετακινούνταν διαρκώς επάνω στον πλανήτη Γη, ο οποίος δεν υπήρξε πάντοτε ιδιαίτερα φιλόξενος προς όλα τα είδη που «στέγαζε». Η διαρκής μετακίνηση προς πιο «φιλικούς» τόπους, ωστόσο, ήταν ο λόγος που το ανθρώπινο είδος κατάφερε να επιβιώσει στα δύσκολα (υψηλές θερμοκρασίες, πλημμύρες κ.ά.) και έπειτα σιγά-σιγά να αρχίσει να δημιουργεί κοινότητες και οικισμούς, να εξημερώνει ζώα, να φτιάχνει εργαλεία, να εξελίσσεται.Στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι ταξίδευαν για λόγους υγείας, επαγγελματικούς ή θρησκευτικούς, αλλά και για να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτοί όμως που καθιέρωσαν πρώτοι τις διακοπές για ξεκούραση ήταν οι αρχαίοι Ρωμαίοι, με τους πλουσιότερους εξ αυτών να διαθέτουν περισσότερες από μια εξοχικές κατοικίες, ώστε να μην πλήττουν ταξιδεύοντας συνέχεια στα ίδια μέρη.Σε κάθε περίπτωση, πάντως, χρειάστηκε να περάσουν πολλοί πολλοί αιώνες μέχρι να διαβάσουμε τη λέξη «τουρίστας» στα λεξικά, η πρώτη εμφάνιση της οποίας μας πηγαίνει πίσω στα 1800, ενώ η λέξη «τουρισμός» εμφανίζεται το 1811. Πράγματι, μόλις το 1963 πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη η συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τον Τουρισμό και τα διεθνή ταξίδια, που ορίζει ως επισκέπτη «κάθε άτομο το οποίο μετακινείται σε μια άλλη χώρα, διαφορετική από κείνη της μόνιμης κατοικίας του, για οποιονδήποτε λόγο εκτός από εκείνον της άσκησης αμειβομένου επαγγέλματος».Όταν λέμε τουρισμός, λοιπόν, εννοούμε το να ταξιδεύεις για τη χαρά και την προσωπική απόλαυση του ταξιδιού.«Η ανάπτυξη του τουρισμού πηγαίνει χέρι-χέρι με την εκβιομηχάνιση της κοινωνίας»,και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι οι πρώτοι τουρίστες που καταγράφονται ήδη από τα μέσα προς τέλη του 19ου αιώνα είναι οι Άγγλοι, απ’ όπου και ξεκίνησε η Βιομηχανική Επανάσταση. Υπάρχουν μάλιστα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία οι Άγγλοι που ταξίδεψαν ανά την Ευρώπη εκείνα τα χρόνια άγγιξαν τις 40.000. Τα δε ταξίδια τους διαρκούσαν μήνες και σε ορισμένες περιπτώσεις ολόκληρα χρόνια.Πρέπει να αναφέρουμε ότι ο πρώτος τουριστικός προορισμός που αναγνωρίστηκε και αναπτύχθηκε ως τέτοιος ήταν η Ελβετία, και μάλιστα οι Άλπεις, οι οποίες πολύ γρήγορα άρχισαν να κατακλύζονται από Άγγλους ευγενείς και αριστοκράτες αρχικά· δημόσιους λειτουργούς, βιοτέχνες, επιχειρηματίες, γιατρούς και όλους όσοι ανήκαν στην αστική τάξη.Σύντομα, πάντως, με την εκβιομηχάνιση των ευρωπαϊκών κοινωνιών που είχε ως απόρροια, μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, το ταξίδι έπαψε να θεωρείται δικαίωμα των λίγων προνομιούχων αυτού του κόσμου και η δυνατότητα για διακοπές έγινε πάγιο αίτημα των πολλών, κατέχοντας μια θέση ανάμεσα στα άλλα αιτήματα των εργατών.Ήδη από τα 1836 οι ταξιδιωτικοί οδηγοί του Murray, ονόματι «Red Book» καθοδηγούσαν τους επικείμενους τουρίστες σε προκαθορισμένους προορισμούς, ενώ με την ίδρυση των πρώτων ταξιδιωτικών πρακτορείων οι επιλογές των επικείμενων τουριστών ήταν αποκλειστικά σχεδόν κατευθυνόμενες.Στην Ελλάδα μπορούμε να μιλάμε για τουρισμό από τη δεκαετία του ’50 και μετά.Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, το 1950 οι τουρίστες που κατέφθασαν στην Ελλάδα ήταν μόλις 33.300, ενώ ο τουρισμός άρχισε να προσλαμβάνει μαζικό χαρακτήρα μετά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο και ιδίως από τη δεκαετία του ’60, οπότε το τοπίο αλλάζει άρδην και η αύξηση των αφίξεων, σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία, φτάνει το 1.098% (399.400).Μεταξύ 1967 και 1991, το πρότυπο του μαζικού τουρισμού έχει αρχίσει να επικρατεί: μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, αλλά και μονάδες τυποποιημένων τουριστικών προϊόντων κάνουν την εμφάνισή τους στις αρχές της περιόδου, ενώ στα επόμενα χρόνια εισάγονται σταδιακά συστήματα μάνατζμεντ, μάρκετινγκ και πληροφορικής και το προσωπικό εκπαιδεύεται.Η ανάπτυξη του κλάδου γίνεται εμφανής και στατιστικά: το 1970, οι αφίξεις τουριστών στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει το 1,6 εκατ. (+302,87% σε σχέση με το 1960) και το 1980 φτάνουν πλέον στα 5,2 εκατ. (+227,56%, σε σχέση με το 1970), πριν διαμορφωθούν στα 8,87 εκατ. το 1990, στα 13 εκατ. το 2000, ενώ το 2019 έκλεισε με περισσότερες από 31 εκατ. αφίξεις σε όλη τη χώρα. Στην Καρδάμαινα λοιπόν το πρώτο ξενοδοχείο που φτιάχτηκε ήταν του ΒΑΛΗΝΑΚΗ Μανώλη, περίπου το 1970, στον κεντρικό δρόμο του χωριού και στην συνέχεια με την χορήγηση κρατικών ενισχύσεων (αναπτυξιακός νόμος)μετά το 1980 περίπου άρχισαν οι Καρδαμιώτες να κατασκευάζουν καταλύματα για τους τουρίστες που με την βοήθεια των ταξιδιωτικών πρακτορείων που όπως προαναφέραμε κατεύθυναν τους τουρίστες και αναπτύχθηκε η Καρδάμαινα στην σημερινή της μορφή. Η συνέχεια είναι λίγο έως πολύ γνωστή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: