Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή. Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.

Translate

Οι τσουκαλάδες (αγγειοπλάστες) του χωριού!!!

 


Αντικείμενό τους ήταν η παραγωγή προϊόντων από πηλό που ψηνόταν σε ψηλές θερμοκρασίες για να γίνει σκληρός και ανθεκτικός.  Η αγγειοπλαστική είναι μια από τις αρχαιότερες ασχολίες του ανθρώπου, καθώς τα προϊόντα αγγειοπλαστικής ήταν απαραίτητα  για την αποθήκευση και μεταφορά κυρίως υγρών, αλλά και στερεών προϊόντων. Η αγγειοπλαστική,στην Καρδάμαινα,αναπτύχθηκε κυρίως λόγω της γεωλογίας της,τα ποτάμια της περιοχής και η τεράστια επίπεδη πεδιάδα της  ήταν καθοριστικής σημασίας στη δημιουργία της αναγκαίας πρώτης ύλης. Η αγγειοπλαστική δεν μπορούσε να ασκηθεί οπουδήποτε, παρά μόνο εκεί όπου υπήρχαν υλικά με κατάλληλες προδιαγραφές (εύπλαστη άργιλος,νερό)  και η τεχνική παράδοση. Η κατασκευή αγγείων απαιτούσε μια μακρά και επιμελημένη εργασία πριν από την παραγωγή. Για να γίνει κάποιος τσουκαλάς (αγγειοπλάστης) χρειαζόταν γνώσεις γλυπτικής, ζωγραφικής, αρκετή φαντασία και δεξιοτεχνία στα χέρια.  Η δουλειά του άρχιζε σκάβοντας με τον κασμά το κοκκινόχωμα, έπειτα το μετέφερε με ζώα στο τσουκαλάδικο του.  Κατόπιν το κοπανούσε για να το κάμει σκόνη,το  κοσκίνιζε, το ζύμωνε με τα πόδια του και τέλος διαμόρφωνε τα πήλινα σκεύη. Πριν χρησιμοποιήσει το καμίνι, τα τοποθετούσε σε πάγκο και τα έβαζε να στεγνώσουν. Έπρεπε να ξεραθούν καλά πριν στοιβαχτούν για ψήσιμο. Τα λαγήνια, τα τσουκάλια και άλλα σκεύη αν δεν τοποθετούνταν σωστά υπήρχε κίνδυνος να καταρρεύσουν λόγω βαρύτητας.  Μετά το ψήσιμο τα σκεύη έπρεπε να ξεκαμινιάσουν για 3 ημέρες. Στον σύγχρονο πολιτισμό, τα περισσότερα κεραμικά κατασκευάζονται βιομηχανικά και έτσι η τέχνη έχει χάσει το παλιό της κύρος. Ωστόσο, η αγγειοπλαστική παραμένει και στις μέρες μας, μία αναγνωρισμένη και σεβαστή μορφή διακοσμητικής τέχνης καθώς τα περισσότερα διακοσμητικά κεραμικά κατασκευάζονται με τον παραδοσιακό τρόπο.

                                                                           Οι τελευταίοι τσουκαλάδες της Καρδάμαινας


Ευχαριστούμε το κανάλι "Μπροβάλετε Μπροβάλετε" για το βίντεο. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: