Τα πολύ παλιά χρόνια οι άνθρωποι δεν ήξεραν να γράφουν. Γι’ αυτό δεν άφησαν κανένα γραπτό που να µας δίνει πληροφορίες για τη ζωή τους. Μας άφησαν οµως τα εργαλεία τους και τα όπλα τους. Από αυτά µαθαίνουµε για τον τρόπο που ζούσαν. Επειδή τα πρώτα εργαλεία τους ήταν από πέτρα (λίθο), την πρώτη αυτή εποχή την ονοµάζουµε εποχή του λίθου. Αργότερα, όταν έφτιαξαν εργαλεία από μέταλλα (χαλκό), άρχισε µία νέα εποχή, η εποχή του χαλκού. Οι εποχές του λίθου και του χαλκού µαζί αποτελούν την προϊστορική εποχή ή Προϊστορία. Η Ιστορία αρχίζει από τότε που οι άνθρωποι ανακάλυψαν τη γραφή. Δρεπάνι είναι αγροτικό εργαλείο για τη συγκομιδή σιτηρών και χόρτου, που εφευρέθηκε ήδη από την αρχαιότητα. Το καλοκαίρι ήταν η εποχή του θερισμού. ¨Όλη η οικογένεια ήταν στα χωράφια. Για 2 μήνες το χωριό άδειαζε και όλοι κοιμόντουσαν στα χωράφια. « Θέρος ,τρύγος ,πόλεμος» ,έλεγαν.
Το κυριότερο εργαλείο ήταν το δρεπάνι. Με αυτό θέριζαν, όλη την ημέρα. Τα στάχυα τα έκαναν γομάρια και τα έδεναν με λύες που έκοβαν οι άντρες χρησιμοποιώντας κλαδευτήρια .Τα γομάρια φορτώνονταν στα ζώα και μεταφέρονταν στα αλώνια. Το δρεπάνι ήταν το σύμβολο της καλοκαιρινής δουλειάς, του θερίσματος. «Πίσω» από το δρεπάνι θα ήταν εκτός από τους άντρες και οι γυναίκες και τα μεγαλωμένα παιδιά, δηλαδή τα παιδιά των μεγάλων τάξεων του δημοτικού σχολείου. Παρά τη σκληρή δουλειά του θερισμού και την αφόρητη ζέστη – που σημειωτέον οι αγρότες την ήθελαν για να ψωμώσει το ψωμί και για να σηκώσει βάρος το στάρι – εδώ ήταν και η χαρά του αγρότη. Γιατί η παραγωγή του σταριού περισσότερο και της βρώμης λιγότερο θα ξεχρέωνε την οικογένεια από το κιτάπι του βερεσέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου