Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή. Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.

Translate

Τότε που δεν υπήρχαν ντουλάπια!!!

 


Τότε που δεν υπήρχαν ντουλάπια και τα κατσαρολικά (τεντζερέδια), τα τοποθετούσαν κατα αυτόν το τρόπο σε ράφια. 

Τα οποία έλαμπαν, καλογυαλισμένα.

Τα γανώματα, τα χαλκωματένια όπως τα έλεγαν, ταψιά, κατσαρόλες, μπρίκια, περνούσε ο γανωματής μια, δύο φορές το χρόνο στα χωριά, στρωνόταν κατά γης και όλες οι νοικοκυρά δες έτρεχαν με τα γανώματα τους, να τους τα γυαλίσει.

Εποχές που έχουν σβήσει από το σημερινό χάρτη, όχι όμως και από τη μνήμη των παιδικών μας χρόνων.



Μπορείτε να θυμηθείτε , πως ζούσαμε κάποτε χωρίς την πολυτέλεια του ηλεκτρισμού;

Το φανάρι ήταν ένα τσίγκινο ψυγείο εποχής για την συντήρηση των τροφίμων αλλά και την διαφύλαξή τους από τα έντομα και τα ζώα. Γύρω ‐ γύρω καλυπτόταν από σήτα και το κρεμούσαν σε βορινό, σκιερό, δροσερό και καλά αεριζόμενο μέρος.

Το φανάρι αντικατέστησε το ξύλινο ψυγείο πάγου. Ο παγοπώλης πουλούσε κατά παραγγελία ένα τέταρτο ή μισή παγοκολόνα που κουβαλούσαν ( κυρίως τα παιδιά ) σε μικρά σακιά από λινάτσα.

Το πιο σημαντικό αυτής της ιστορίας είναι το φινάλε αυτής της εποχής  που είχε την εξής κατάληξη:

– Μπάρμπα Γιώργη , είπε η μάνα μη μας ξαναφέρεις πάγο.

– Έχουμε ψυγείο ηλεκτρικό !

Δεν υπάρχουν σχόλια: