Θυμίζουμε ότι στα παλιότερα χρόνια όλα τα σκεύη για τη μεταφορά υγρών στην καθημερινή ζωή ήταν πήλινα, εφόσον τα γυάλινα ήταν ακριβότερα και πλέον εύθραυστα. Για το πόσιμο νερό, οι κανάτες, τα λαγήνια, οι κούπες, τα ποτήρια, πιάτα, τσουκάλια φαγητού, αλλά και διάφορα πιθάρια για λάδι, και άλλα προϊόντα ήταν όλα έργο του αγγειοπλάστη. Το πρώτο κεραμοποιείο ιδρύθηκε και λειτούργησε το 1973 στην Καρδάμαινα. Ήταν μικρή μονάδα, σε οικογενειακή βάση, που έφτιαχναν χειροποίητα τούβλα, σε μικρή παραγωγή. Επιτόπου έχτιζαν και το καμίνι για το ψήσιμο των τούβλων. Για καύσιμη ύλη χρησιμοποιούσαν επιτόπια υλικά (βούρλα και μικρά ξύλα από τη βλάστηση της περιοχής). Διέθετε ένα υποτυπώδη εξοπλισμό. Η ημερήσια παραγωγή ανέρχονταν σε 5.000 τούβλα. Σαφής ένδειξη της πολεοδομικής επέκταση της Καρδάμαινας τα χρόνια εκείνα. Ιδιοκτήτες του ήταν ο ΧΑΡΜΑΝΤΑΣ Μανώλης, ο Μήτσος και ο Σαράντος,πρώην αγγειοπλάστες. Ένα τραγικό οικογενειακό περιστατικό σημάδεψε τις οικογένειες.Ο Μανώλης Χαρμαντάς του πήρε η κορδέλα τα χέρια στο εργοστάσιο με αποτέλεσμα να τα χάσει. Το κεραμοποιείο έπαψε τη λειτουργία του μετά το ατύχημα τον Ιανουάριο 1991. Το καμίνι τροφοδότησε την αγορά της Καρδάμαινας με νέα οικοδομικά υλικά, δημιούργησε θέσεις εργασίας για πολλούς εργάτες και συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη του τόπου, τα δύσκολα χρόνια. Η είσοδος του 21ου αιώνα, βρήκε την Καρδάμαινα, χωρίς κεραμοποιείο! Έτσι τα κεραμίδια και τούβλα έρχονται από άλλα μέρη. Τα παλιότερα χρόνια, το πόσιμο νερό μέσα στο λαγήνι παρέμενε δροσερό ακόμα και το καλοκαίρι. Τώρα τα πήλινα αγγεία τα αντικατέστησε το πλαστικό και η τέχνη του αγγειοπλάστη υπηρετεί μόνο τον τουρισμό. Κρίμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου