Η Καρδάμαινα είναι παραθαλάσσιο χωριό στην νήσο Κω νομού Δωδεκανήσου. Απέχει 34 χλμ. απο την πόλη της Κω και 5 χλμ. από το διεθνές αεροδρόμιο "Ιπποκράτης". Μόλις ένα μικρό ψαροχώρι,είναι σήμερα δημοφιλής προορισμός διακοπών.
Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας
δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή.
Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.
Translate
Δραγάτης ή αγροφύλακας!
Αυτός ήταν ο παλιός αγροφύλακας ,αλλά παλιά στα χωριό μου τον έλεγαν «δραγάτη». Δραγάτες έλεγαν τα χωράφια που ήτανε γύρω από το χωριό, τα περιβόλια με τα κάθε λογής δέντρα και λαχανικά! Έτσι, επειδή φύλαγε τις «δραγάτες» τον φώναζαν με αυτό το όνομα! Πάντοτε γυρνούσε μέσα στις περιβόλες και τα χωράφια ,είτε με τα πόδια ή τον γαϊδαράκο του και τελευταία με το μηχανάκι του. Ήταν το άγρυπνο μάτι του χωριού, ήταν αδύνατον να κάνεις κάτι στα περιβόλια ή τον κάμπο και να μην εμφανιστεί ως δια μαγείας ο αγροφύλακας, η σφυρίχτρα του ακουγόταν σε όλο τον κάμπο! Ήταν αυτός που ξετρύπωνε μέσα από τα περιβόλια,ήταν αυτός που μας κυνηγούσε μέσα στα μικρά δρομάκια των περιβολιών όταν πηγαίναμε τα καλοκαιρινά μεσημέρια για τις παιδικές μας «εξερευνήσεις» που συνήθως κατέληγαν σε καυγάδες και κυνηγητά μέσα στους έρημους δρόμους του χωριού! Κάθε Καλοκαίρι άρχιζε ο πόλεμος των παιδιών με τον αγροφύλακα. Θυμάμαι ότι κάθε φορά που μας έπιανε από κάποια σκανταλιά που είχαμε κάνει (κλέβαμε τζίτζιφα ,λύναμε τα σχοινιά από τα ζώα στον κάμπο, κόβαμε το νερό από τα περιβόλια) τρώγαμε το σχετικό «μπερτάκι», όποιον βέβαια προλάβαινε κι έπιανε, αλλά το απόγευμα στο καφενείο το έλεγε στους πατεράδες μας, και τότε….έπεφτε το δεύτερο μπερτάκι αλλά εμείς δεν το βάζαμε κάτω..βλέπεις …ήμασταν παιδιά!!! Στην Καρδάμαινα θυμάμαι αγροφύλακες τους ΚΟΥΡΖΗ Ιωάννη και τον ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ Ιάκωβο αλλά και πριν από αυτούς υπήρχαν άλλοι. Πάντως ο αγροφύλακας της εποχής εκείνης ήταν ο χωροφύλακας του χωριού! Δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι και να μην το ξέρει ο αγροφύλακας, θυμάμαι ότι στο καφενείο καθόταν πάντα μαζί με τον παπά, τον πρόεδρο και τον δάσκαλο του χωριού. Παρότι ήταν αυστηροί στη δουλειά τους, ποτέ δεν είχαν πάει άνθρωπο στο δικαστήριο , πάντοτε με τον τρόπο τους και το «αζημίωτο» βέβαια, συμφιλίωνε τους χωριανούς μας! Πάντως ο παλιός αγροφύλακας …πήρε σύνταξη! ,,, δεν υπάρχει πια, παρά μόνον σε φωτογραφίες και στην μνήμη αυτών που τους ζήσανε στην περίοδο εκείνη! Το Σώμα της Αγροφυλακής υπήρχε από το 1935 και προστατεύοταν νομοθετικά από την πολιτεία.Ο νόμος αυτός ίσχυσε μέχρι το 1989.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου