Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή. Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.

Translate

Το κάστρο των Ιπποτών

 


Στα βόρεια της Καρδάμαινας, κτισμένο σε στρατηγική θέση σε οροπέδιο της κεντρικής Κω, δεσπόζει το επιβλητικό κάστρο. Ιδρυμένο από τον Helion de Villencuve μεγάλο μάγιστρο των Ιωαννιτών Ιπποτών, που κατέλαβαν οριστικά την Κω το 1337, υπέστη επανειλημμένες προσθήκες και μετασκευές τόσο κατά την περίοδο της Ιπποκρατίας όσο και στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας μετά το 1522. Ο περίβολος του κάστρου έχει τη μορφή ακανόνιστου πενταπλεύρου. Η είσοδος στο εσωτερικό γινόταν από την κύρια πύλη  στη βόρεια πλευρά του τείχους πάνω από την οποία είναι εντοιχισμένη πλάκα με το οικόσημο του μεγάλου μαγίστρου Pierre d'Aubusson και με την χρονολογία 1494. Σε λίγο μεταγενέστερα χρόνια, ίσως την εποχή του μεγάλου μαγίστρου Carretto (1513-21), κρίθηκε σκόπιμη η ανέγερση οχυρού ημικυκλικού προμαχώνα, ο οποίος περιέβαλλε για προστασία την πύλη εισόδου. Στον προμαχώνα ανοίχτηκε τότε εξωτερικά δεύτερη πύλη. Στο εσωτερικό του κάστρου σώζονται ερείπια πολλών κτισμάτων, κυρίως σπιτιών, αφού χριστιανικός πληθυσμός εξακολούθησε να ζει μέσα στο κάστρο ως τις αρχές του 19ου αι., σύμφωνα με μαρτυρίες των περιηγητών. Διατηρούνται επίσης δυο ναϊσκοι. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου διασώζει ίχνη τοιχογραφιών 15ου-16ου αι. και φέρει εντοιχισμένη πλάκα πάνω από την είσοδο, σε δεύτερη χρήση, με την χρονολογία 1520 και τρία οικόσημα, ένα των οποίων ταυτίζεται με το οικόσημο του μεγάλου μαγίστρου Carretto. Η Αγία Παρασκευή είναι μονόχωρος ναός που καλύπτεται εσωτερικά με οξυκόρυφη καμάρα και χρονολογείται την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Το κάστρο συναποτελούσε μαζί με τα άλλα κάστρα της Κω - στην πόλη, στο παλιό Πυλί, στην Κέφαλο - και των άλλων νησιών της Δωδεκανήσου, μια οχυρή γραμμή άμυνας στο νοτιοανατολικό Αιγαίο.  

Η Ιπποκρατία στην Κω άρχισε το 1314 και κράτησε έως το 1523.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Καρδάμαινα - Αρχαία Αλασάρνα"

Δεν υπάρχουν σχόλια: