Το πιο συνηθισμένο σπιτικό κέρασμα, στα παιδικά μας χρόνια, ήτανε το γλυκό του κουταλιού. Δεν υπήρχε, τότε, σπίτι, από το πιο φτωχικό ως το πιο πλούσιο, που να μην είχε «κρυμμένο» στα ντουλάπια του, σαν θησαυρό, ένα (τουλάχιστον) γυάλινο βάζο με γλυκό κουταλιού, φτιαγμένο από τα άξια χέρια της νοικοκυράς. Τρυφερές αναμνήσεις από μπουφέδες μιας άλλης εποχής γεμάτους με γυάλινα βάζα και μια ποικιλία από μικρά κρυστάλλινα πιατάκια, παρέα με ασημένια κουταλάκια (η μόνη πολυτέλεια εκείνης της εποχής) γεμάτα με γυαλιστερό, καλά ‘δεμένο’ σιρόπι γύρω από το φρούτο! Κάθε εποχή τα δικά της φρούτα… κάθε φρούτο τη δική του τέχνη… και οι μαμάδες ή οι γιαγιάδες σπεσιαλίστες του είδους! Γυάλινα βάζα, με βιδωτό ή όχι καπάκι και λογιών λογιών γλυκά του κουταλιού έκαναν την εμφάνισή τους στις μαζώξεις της εποχής…Το σερβίρισμα του γλυκού του κουταλιού την δεκαετία του 50’ εξακολουθούσε να είναι μια ιεροτελεστία. Συνήθως ήταν κλειδωμένο σε κάποιο ντουλάπι για να μην το ξετρυπώνουν τα παιδιά του σπιτιού. Εμφανιζόταν όταν ερχόντουσαν επισκέψεις στο σπίτι. Ειδικό βάζο με κουταλάκια να κρέμονται από το λαιμό του και ειδικά πιατάκια κρυστάλλινα.
-Να σας κεράσω ένα γλυκάκι;
Αυτή ήτανε η συνηθισμένη ερώτηση της νοικοκυράς σε κάθε επισκέπτη που διάβαινε την πόρτα του σπιτιού της. Σιγά σιγά άρχισε να χάνει την πρωτοκαθεδρία στο σπίτι. Από τη δεκαετία του 60 που το ηλεκτρικό ψυγείο είχε μπει για τα καλά στα σπίτια των Ελληνικών πόλεων άρχισαν να φτιάχνονται και να διατηρούνται γλυκά με υλικά που ήθελαν ψυγείο. Γλυκά με συνταγές που πολλές ήλθαν από το εξωτερικό. Το γλυκό του κουταλιού άρχισε να παραμερίζεται και να θεωρείται ντεμοντέ όπως και τόσο άλλα πράγματα αυθεντικά ελληνικά. Ξεχάστηκε από τα περισσότερα νοικοκυριά. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι οι Έλληνες να το θυμηθούν και πάλι και να το εκτιμήσουν γιατί είναι το πιο υγιεινό από τα γλυκά. Γυναικείοι κυρίως συνεταιρισμοί σε όλη την Ελλάδα άρχισαν να φτιάχνουν γλυκά του κουταλιού με φρούτα και λαχανικά που παράγει ο κάθε τόπος, την κάθε εποχή. Το γλυκό του κουταλιού έγινε και πάλι της μόδας. Νεραντζάκι πράσινο, συκαλάκι, κυδώνι, νεράντζι σε ρολά, καρυδάκι, περγαμόντο, φράπα, φράουλα, αλλά και κολοκύθι, μελιτζανάκι, ντοματάκι, καρπούζι και ότι άλλο φανταστεί ο νους μας. Το κάθε ένα με την ξεχωριστή γεύση του και το χρώμα του. Κάποτε το μόνο γλυκό που υπήρχε στο σπίτι ήταν το γλυκό του κουταλιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου