Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή. Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.

Translate

O ηλεκτρισμός στο χωριό μας

 


Το έτος 1889 φτάνει ο ηλεκτρισμός στην Ελλάδα. Στις πιο απομακρυσμένες και αραιοκατοικημένες περιοχές, που ήταν οικονομικά ασύμφορο για τις μεγάλες εταιρείες να κατασκευάσουν μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, την ηλεκτροδότηση αναλαμβάνουν ιδιώτες ή δημοτικές κοινότητες κατασκευάζοντας μικρά εργοστάσια. Το έτος 1950 υπήρχαν στην Ελλάδα περίπου 400 εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Στο χωριό μας πριν τον πόλεμο δεν είχαν διανοηθεί ότι θα μπορούσαν να έχουν αυτή την πολυτέλεια του ηλεκτρισμού. Γύρω στο 1954 περίπου ο ΚΥΡΙΤΣΗΣ Ιωάννης με μια μικρή πετρελαιομηχανή Γερμανικής κατασκευής που είχε στον αλευρόμυλο του αποφάσισε να ιδρύση μικρή μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο χωριό. Με αυτή λοιπόν την πετρελαιομηχανή άρχισε να δίνει ρεύμα στο χωριό. Οι ώρες λειτουργίας της ήταν από τις 07:00 μέχρι της 23:00. Αργότερα την αντικατέστησε με μεγαλύτερη μηχανή ιπποδύναμης. Το σημαντικό στην υπόθεση είναι ότι όσοι είχαν λεφτά και πλήρωναν έπαιρναν ρεύμα στο χωριό. Φυσικά κατανοητό είναι ότι το ρεύμα χρησιμοποιείτο για την λάμπα του σπιτιού εφόσον δεν διέθεταν πολλές οικοσυσκευές την εποχή εκείνη. Εισπράκτορας του ΚΥΡΊΤΣΗ ήταν ο Μάρκος ΒΑΡΚΑΣ επίσης εργάστηκαν εκεί ο ΠΙΖΑΝΙΑΣ Κωνσταντίνος, ο ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΣ Αλέξανδρος και ο ΠΑΠΑΧΑΡΤΟΦΙΛΗΣ Φίλιππος (κουνιάδος του). Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούσαν τότε ήταν το πετρέλαιο που φυσικά εισάγονταν από το εξωτερικό.  Η κατάτμηση της παραγωγής σε πολλές μικρές μονάδες σε συνδυασμό με τα εισαγόμενα καύσιμα, εξωθούσε την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στα ύψη καθιστώντας το ηλεκτρικό ρεύμα ως ένα αγαθό πολυτελείας. Για να εξαπλωθεί το ηλεκτρικό ρεύμα ομοιόμορφα σε όλη τη χώρα χρειάζεται να αξιοποιηθούν οι εγχώριοι πλουτοπαραγωγικοί πόροι και να ενοποιηθεί η παραγωγή σε ένα ενιαίο διασυνδεδεμένο δίκτυο. Έτσι τον Αύγουστο του 1950, χάριν του δημοσίου συμφέροντος, ιδρύεται η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, και πολύ σύντομα εξαγοράζει όλες τις ιδιωτικές και δημοτικές επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Aπό το 1955 και μετά ξεκινάει στην ουσία ένας δύσκολος αγώνας για τον εξηλεκτρισμό της Κω και γενικά της Ελλάδος,  πρώτα με την εξαγορά των μικρών εταιρειών και εν συνεχεία με την εγκατάσταση περισσοτέρων μηχανών ηλεκτροπαραγωγής προκειμένου να αυξηθεί η εγκατεστημένη ισχύς και να καλύπτεται ολόκληρο το νησί. Σιγά-σιγά, η ΔΕΗ εξαγόρασε όλες αυτές τις επιχειρήσεις και ενέταξε το προσωπικό τους στις τάξεις της. Tο ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε με επάρκεια σε κάθε άκρη της ελληνικής γης. Από τα μικρά ακριτικά νησιά μας  ως τους πιο απόμακρους οικισμούς της ορεινής Ελλάδας. 


Δεν υπάρχουν σχόλια: