Πάσχα χωρίς οβελία δεν είναι ελληνικό Πάσχα, αφού αποτελεί ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα στην Ελλάδα. Είτε στη σούβλα, είτε μαγειρεμένο με χίλιους δύο τρόπους το ψήσιμο του αρνιού ή κατσικιού την Κυριακή του Πάσχα, είναι συνδεδεμένο με τις ελληνικές παραδόσεις. Το αρνί είναι το πατροπαράδοτο έδεσμα από την εποχή του Οδυσσέα και του Αχιλλέα! Στη χώρα μας το αρνί είναι ένα από τα βασικά κρέατα και το σούβλισμα του αρνιού, όσο κι αν δεν περιορίζεται στο Πάσχα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με αυτό. Όσο περνούν τα χρόνια, όμως, και απομακρυνόμαστε από την παράδοση, τείνουμε να ξεχάσουμε το πατροπαράδοτο έθιμο.
Στην Καρδάμαινα και γενικά σε όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου σε αντίθεση με τις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας στο πασχαλινό τραπέζι δεν περιλαμβάνονταν στο μενού ο οβελίας, τα κοκορέτσια και τα συναφή εδέσματα. Το παραδοσιακό τραπέζι της Ανάστασης στην Καρδάμαινα περιλαμβάνει πατσά (το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μετά το Χριστός Ανέστη) και την Κυριακή μεσημέρι τον «Λαμπριάτη», που είναι αρνί ή κατσίκι στο φούρνο γεμιστό με ρύζι και εντόσθια ψημένο σε παραδοσιακό θολωτό φούρνο.Οι ρίζες του, σύμφωνα με την παράδοση, βρίσκονται στην εποχή των πειρατών, αλλά και της τουρκοκρατίας, και η προετοιμασία ξεκινούσε το πρωί του Μ. Σαββάτου και αφού τοποθετηθεί μέσα στο παραδοσιακό φούρνο σε πήλινο σκεπαστό σκεύος, σφραγίζόταν καλά ο φούρνος για να μην φαίνονταν τα σημάδια του καπνού, ενώ η μυρωδιά του φαγητού δεν μαρτυρούσε ότι γιόρταζαν το Πάσχα. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια αρκετοί, εκτός από το παραδοσιακό φαγητό, προσθέτουν και το ψητό στη σούβλα αρνί ή κατσίκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου