Οι φωτογραφίες είναι ματιές των αναμνήσεων για τους παλαιότερους και ματιές της φαντασίας για τους νεότερους, αποτελούν στιγμιότυπα του τόπου μας και του τρόπου μας δηλαδή της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και έχουν αποθανατιστεί πρόσωπα δικά μας, παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί, και βασικότερο οι φωτογραφίες είναι φορείς μνήμης και γνώσης, στοιχεία τεκμηρίωσης και σύγκρισης του παρελθόντος και του παρόντος μας. Η φωτογραφία είναι μέσο επικοινωνίας, μία μορφή γλώσσας. Είναι η γλώσσα που φέρνει κοντά μας το προσωπικό μας παρελθόν, αυτό που έχουμε ζήσει αλλά έχουμε χάσει, και το παρελθόν που δε γνωρίσαμε ποτέ και δε θα μπορούσαμε ποτέ να γνωρίσουμε ένα παρελθόν έξω και πέρα απο μάς. Καθώς στο ιστορικό γίγνεσθαι εμείς ζούμε μονάχα το παρόν, η φωτογραφία μάς επιστρέφει τη ροή του χρόνου, που μας αφαιρεί ο ίδιος ο χρόνος. Θα μπορούσε το χθες να υπάρχει μόνο ως ανάμνηση αλλά θα ήταν θαμπή. Οι αναμνήσεις είναι πάντα θαμπές. Κουβαλάνε μαζί τους τη φθορά του χρόνου. Οι φωτογραφίες κουβαλάν τα χρώματα, τις μυρωδιές και τους ήχους του χρόνου.

Translate

Πιναύλι

  Πιναύλι είναι η φλογέρα που χρησιμοποιούσαν κυρίως οι πιστικοί (κτηνοτρόφοι), με 5 τρύπες μπροστά και 1 πίσω.Το πιναύλι φτιάχνεται από καλάμι, το οποίο πρέπει να έχει μεγάλο κόντυλα, δηλαδή αραιούς κόμπους, και να έχει ξεραθεί.Τα παλιά τα χρόνια σχεδόν κάθε πιστικός είχε μέσα στα ποδήματά του ή μέσα στο σακάκι του ένα πιναύλι. Τα πιναύλια τα παίζανε στις μάντρες όταν δηλαδή βόσκανε τη νύκτα τα βόδια. όταν βρίσκονταν στη βοσκή τα πιστικάκια έπαιζε το ένα το πιναύλι και τα υπόλοιπα χορεύανε. Ένας καλός πιναυλαδόρος μπορούσε να παίξει με ευκολία από σιανά και σούστα μέχρι αργούς καθιστικούς σκοπούς.Στην Καρδάμαινα αναφέρεται ότι υπήρχαν πολλοί πιναυλαδόροι, κανένας όμως από αυτούς δεν θεωρείται ότι έπαιζε καλό πιναύλι. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)