Μια ιδιαίτερη περίπτωση του ελληνο-ιταλικού πολέμου του 1940 αποτελεί το "Σύνταγμα Εθελοντών Δωδεκανησίων". Αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση διότι τα νησιά της Δωδεκανήσου βρισκόταν υπό ιταλική κατοχή (από το 1912), αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους Δωδεκανησίους να πάρουν μέρος στον αγώνα για την προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας. Εκατοντάδες Δωδεκανήσιοι κάθε ηλικίας έσπευσαν να καταταγούν στο "Σύνταγμα Εθελοντών Δωδεκανησίων", ενώ ευελπιστούσαν ότι το "Σύνταγμα" αυτό θα δραστηριοποιούνταν στα Δωδεκάνησα για την απελευθέρωση των νησιών. Επικεφαλής της προσπάθειας για τη συγκρότηση του "Συντάγματος" ήταν η δωδεκανησιακή νεολαία Αθηνών που δυναμικά ζητά να καταταγεί στο Στρατό. Η αποδοχή του αιτήματος αρχικά απορρίπτεται. Κατόπιν ορίσθηκε η Κεντρική Δωδεκανησιακή Επιτροπή υπό τον Ιωάννη Καζούλη και μετά από επιμονή ο Ιωάννης Μεταξάς κάνει δεκτή την κατάταξη των ιταλικής υπηκοότητας Δωδεκανησίων και την συγκρότηση "Συντάγματος Δωδεκανησίων" ως τακτικής Μονάδας του Ελληνικού Στρατού παρά τα προβλήματα εξοπλισμού και διοικητικής μέριμνας που υπήρχαν. Η κατάταξη διήρκεσε από τις 20 Νοεμβρίου μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1940 και παρουσιάστηκαν συνολικά 1.924 εθελοντές κάθε ηλικίας, επαγγέλματος και μορφωτικού επιπέδου.Η σύνθεση του "Συντάγματος Δωδεκανησίων" ανά νησί προέλευσης των εθελοντών καταγράφεται από τον Μάρκο Κλαδάκη ως εξής: Αστυπάλαια 12, Κάλυμνος 433, Κάρπαθος 309, Κάσος 25, Καστελλόριζο 48, Κως 109, Λειψοί 3, Λέρος 98, Νίσυρος 67, Πάτμος 20, Ρόδος 126, Σύμη 262, Τήλος 8, Χάλκη 9, κάτοικοι εξωτερικού 57. Έτσι το "Σύνταγμα" προωθήθηκε στο μέτωπο όπου πήρε μέρος σε επιχειρήσεις μαζί με άλλες μονάδες και μετά την εισβολή των Γερμανών άρχισε η υποχώρηση του ελληνικού στρατού τον Απρίλιο του 1941 και οι εθελοντές ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα, αλλά κατόρθωσαν να φτάσουν στην Αθήνα. Πολλοί από το ιστορικό "Σύνταγμα" μπόρεσαν να καταφύγουν στη Μέση Ανατολή και κατετάγησαν στις ελληνικές συμμαχικές δυνάμεις και στον Ιερό Λόχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου